Έχω βαρεθεί πλέον να κάθομαι στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση ή πλεκοντας ή διαβάζοντας. Εχει αλλάξει το κορμί μου απο το κάτσε κάτσε. Βαριέμαι να κανω ποδηλατο, αλλα ασχολούμαι με την κουζινα οπου παρεμπιπτόντως σημερα τα σοκολατακια τα πέταξα γιατι δεν πέτυχαν. Οχι, απο γευση τέλεια έγιναν αλλα ελιωναν. Ακόμα βαριέμαι να παω για μποτέ. Άκουσον άκουσον!!! Οπου το πω θα με πάρουν με τις πέτρες. Πρεπει να κανω την τελευταία συνεδρία λέιζερ και αποτρίχωση χεριών και βαριέμαι.
Να μην τα πολυλογω, έχω βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια και να μένω στο σπίτι. Οχι τίποτα άλλο, δε καπνίζω τωρα( βασικά εκανα κανένα στα κρυφα) αλλα με έπιασε ο Μ. ( μυρισε τα σκουπιδια τα οποια η χαζή, πρώτη φόρα δεν τα πέταξα) και εγινε της τρελής. Της πολυ τρελής όμως. Τωρα είμαι μονη στο σπίτι βλέποντας Κοντρα τσάνελ, Επι του Πιεστηριου. Τι να κανω η γυναικα. Σημερα και όπως φαίνεται όλη την εβδομάδα εχει δειπνα οΜ.. Σε κάποια παω και γω σε κάποια οχι. Σημερα δε θα παω και θα είμαι μονη μου στον καναπέ. Δε μιλάω και καλα τη γλωσσα αλλα και εκείνοι δε μιλάνε καλα αγγλικα. Αστα βραστα.
Κυρίες υψηλής κοινωνίας μα πολυ χρήμα. Δεν ειμαι εναντίον αυτού αλλα άμα βλέπω ότι κουτσομπολεύουν χτυπάω κόκκινο. Να χεσω και τους τρόπους τους ( που δεν έχουν ) και τα λεφτά τους. Που με ένα ποτηράκι γίνονται ντιρλα και δε ξέρουν τι κάνουν και πιο δίπλα οι άντρες τους μιλάνε για το ποσες πιτσιρικες πηδηξαν μέσα στην εβδομάδα. Τελος πάντων , δε με αφορά απλα κουβέντα να γινεται.
Τι σας έλεγα; Α ναι! Εκτός ότι βαριέμαι και εκτός τα τεράστια προβλήματα που εχει αυτη χώρα, εχει και επιδρομή κουνουπιών, αλλα όχι ότι νάναι, με ντένγκε και μια άλλη αρρώστια που δε θυμάμαι και αν σε τσιμπήσει την εκατσες. Πολύς κόσμος είναι άρρωστος τελευταία. Τι να πω; Προσεύχομαι!
Επίσης, με έχουν ξέχασει και οι τελευταίοι φίλοι που είχα στην Αθήνα πριν φύγω. Οι οποίοι δε χάρηκαν και πολύ με την χαρα μου αλλα δεν έχω και κανέναν να μιλήσω τωρα που είμαι μακρια. Φυσικά μιλάω με την μανούλα μου αλλα θέλω και μια φίλη να πω δύο κουβέντες παραπάνω. Έιχα φίλες αλλα κατάλαβα ότι με χρησιμοποιόυσαν και έτσι άρχισα και γω να κρύβω πράγματα. Σε κάποια, μετα απο 12 περίπου χρόνια φιλίας, δεν είπα καν ότι είχα σχέση. Δεν ξέρει καν που βρίσκομαι ούτε και πως τον λενε,. Ούτε αν αρραβωνιαστηκα, παντρεύτηκα κτλ.
- Δεν τα παω καλα με τους υπολογιστές, ( μου είχε γράψει στο πρώτο κα τελευταιο μέιλ) μη με παρεξηγήσεις αν δεν σου στέλνω συχνά μειλ. Απο το Φεβρουάριο που της έστειλα μειλ και της είπα τα καθέκαστα, ότι έφυγα κτλ,( γιατι αν της το έλεγα πριν δε νομίζω να έφευγα) ακόμα στέλνει μειλ να δει έστω τι κανω. Δε φταίει κανεις. Εγω φτάιω που οταν χτυπούσε το τηλεφωνο ημουν απίκο και άκουγα ολα την μίρλα και την γκρίνια. Μου ρούφαγε όλη την ενέργεια, δεν άντεξαν άλλο. Και πολυ ζήλια έβλεπα. Όποτε της έλεγα ένα σχέδιο μου ολα πήγαιναν στραβά. Όταν βρήκε άντρα στα 3 χρόνια βρεθήκαμε 3 φορές. Τελος πάντων, τι τα θυμάμαι τωρα και συγχίζομαι. Έτσι και αυτη απέφευγε έτσι και γω απέφευγα. Δεν ήθελα να μαλώσω. Ένιωθα τύψεις που δεν της είχα πει απο πριν ότι θα φύγω κτλ αλλα με ανάγκασε με την συμπεριφορά της. Ούτως η αλλιώς, δεν έιμασταν πλέον κολλητές, γιατι οι κολλητές βλέπονται συχνά νομίζω. Με κάλεσε να πάω σπίτι της και οταν την πήρα τηλεφωνο να πω ότι θα παω μου έιπε ότι θα πήγαινε μια αλλη φίλη της ( οταν ανέφερα εγω κάποια άλλη φίλη όλο με ρώταγε, ποια έιναι ,τη ξερω, που τη γνώρισες; Ένιωθα έλεγχο ). Της έλεγα δε θελλω να τα λέμε μόνο απο το τηλέφωνο, θέλω να βγώ έξω, να δώ κοσμο να σε δω. Έ στα @@ της, τα έλεγε, ξεθύμενε και μετα δεν έιχε την ανάγκη να με δει.
Ας μην μιρμιριζω και γω τωρα. Θα κάτσω εδώ, θα συνεχίσω το μπολερό που πλέκω και έιδομεν.
Έχω μια φίλη στην Άθηνα αλλα δεν την εμπιστέυομαι, γιατι αν πω κάτι , ένα παράπονο ας πούμε θα το συζητήσει με την μάνα της και δεν θέλω. Είναι οικογενειακοί φίλοι. Γιατι. Οι φίλοι δεν κρατάνε μυστικά; Έιναι τόσο δύσκολο να είσαι φίλος ;
Αυτα για σημερα, εύχομαι να είστε όλοι καλα!!:):):)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου