Νεύρα...πολλά νευρα κυρίααα!!!

Πολλά νεύρα κυρία!!!

Αυτό λέω στον εαυτό μου κάθε φορά που μου σπάνε τα νεύρα στη δουλειά. Ότι του φανεί του λωλωστεφανή νομίζω είμαστε.

Νομίζω…τέλος πάντων, σίγουρη είμαι αλλά δίνω και 1% περιθώριο λάθους στον εαυτό μου.

Αλλά πως βγήκε αυτό το «πολλά νεύρα κυρία», χαχαχαχ ακόμα γελάω.

Στο χωριό μου έχει πολλούς αλλοδαπούς κυρίως Αλβανούς και Βούλγαρους.

Κάθε Χριστούγεννα και Πάσχα φεύγουν και πηγαίνουν στις πατρίδες τους.

Ε, για να μην πάνε με άδεια χέρια στα σπίτια τους από τη ξενιτιά πάντα φορτώνουν τα αμάξια στο φουλ με πράγματα, τα οποία αμαξάκια αγκομαχάνε να φτάσουν.

Πάει λοιπόν ένας Αλβανός στο μινι μάρκετ της γειτονιάς και λέει στη κυριούλα.

-          Επειδή θα πάω στην Αλβανία θέλω να πάρω μερικές σοκοφρέτες για δώρο, αλλά δεν έχω λεφτά τώρα , θα στα φέρω όμως όταν επιστρέψω.

-          Καλά, λέει  εκείνη.

-           

Ε, φαντάστηκε και εκείνη θα πάρει 1 -2 σοκοφρέτες, άντε 4 το πολύ.

Τον βλέπει που λες τον κύριο, ανοίγει μια σακούλα και αρχίζει και ρίχνει μέσα τις σοκοφρέτες μαζί με το κουτί της συσκευασίας.

Φουντώνει αυτή..

-          Τι κάνεις εκεί ρε? του λέει.

-          Εσύ δε μου είπες να πάρω?

-          Σου είπα να πάρεις αλλά κανα δυο, εσύ μου άδειασες το μαγαζί, , τώρα είναι Χριστούγεννα και θα έρχονται τα παιδάκια και θέλω να πουλήσω.

Νευριάζει πιο πολύ η γριά..

-          Άστες κάτω ρε και φύγε.

-          Κυρία έχει νεύρα, πολλά νεύρα κυρία.

-          Ρε άστες κάτω που θα μου πείς ότι έχω να νεύρα.

ΧΑΧΑΧΑΧΑΑ ακόμα γελάω, θα ήθελα να ήμουν μπροστά στο σκηνικό την ώρα που φουντώνει η γριά και ατάραχος ο Αλβανός σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Χαχαχα, άμα αρχίσουμε με ιστορίες του χωριού δεν θα έχουμε τελειωμό.